Lees alles over UBO’s in 2025. Wat is een UBO, hoe werkt feitelijke zeggenschap en hoe schrijf je UBO’s in bij de KvK?
Sinds de invoering van het UBO-register zijn alle organisaties in Nederland verplicht om hun uiteindelijk belanghebbenden (UBO’s) te registreren. Deze verplichting vloeit voort uit de Europese anti-witwasrichtlijnen en is vastgelegd in de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). Het doel is om transparant te maken wie de eigenaren van organisaties zijn en wie er daadwerkelijk de feitelijke zeggenschap of het economisch belang binnen een onderneming heeft.
Een UBO is niet altijd de formele aandeelhouder, maar de natuurlijke persoon die daadwerkelijk invloed of eigendom heeft. Dit kan iemand zijn met minimaal 25% van de aandelen, stemrechten of feitelijke macht. Als er geen natuurlijke persoon kan worden aangewezen, worden de leidinggevenden als pseudo-UBO’s geregistreerd.
In 2025 gelden er strikte regels voor de registratie van UBO’s. Alle organisaties met niet-beursgenoteerde aandelen moeten hun UBO’s inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Beursgenoteerde vennootschappen zijn uitgezonderd van deze registratieplicht, omdat zij onder een specifieke categorie vallen. Bovendien moeten wijzigingen in de UBO-gegevens binnen zeven dagen worden doorgegeven. Zonder correcte inschrijving kan een onderneming geen bankrekening openen, financiering aanvragen of notariële handelingen verrichten.
In dit artikel lees je wie een UBO is, hoe de registratie werkt, welke gegevens verplicht zijn en wat de rol is van de Europese Unie bij de totstandkoming van deze regels. Ook leggen we uit wat de gevolgen zijn als je de verplichtingen niet nakomt.

De afkorting UBO staat voor Ultimate Beneficial Owner, of in het Nederlands: de uiteindelijk belanghebbende. Een UBO is altijd een natuurlijke persoon die uiteindelijk eigenaar is van of zeggenschap heeft over een organisatie; met andere woorden, de UBO is de uiteindelijk eigenaar van de organisatie.
Iemand wordt als UBO aangemerkt als hij of zij bijvoorbeeld meer dan 25% van de aandelen houdt, of op andere wijze het economisch eigendom of de stemrechten bezit.
Een persoon wordt als UBO aangemerkt wanneer hij of zij:
Het gaat dus niet alleen om formeel eigendom. Ook certificaathouders, bijvoorbeeld via een stichting administratiekantoor (STAK), kunnen in bepaalde gevallen als UBO worden aangemerkt, vooral als zij via hun certificaten invloed uitoefenen op de onderneming. Ook iemand die door invloed of afspraken feitelijk de beslissingen binnen de organisatie bepaalt, kan als UBO worden aangemerkt.
Als er geen natuurlijke persoon kan worden aangewezen die aan de criteria voldoet, worden de leidinggevenden of bestuurders van de organisatie als pseudo-UBO’s geregistreerd. In de praktijk zijn dit vaak de statutair bestuurders van de organisatie. Dit zorgt ervoor dat er altijd een natuurlijk persoon bekend is in het UBO-register.
UBO’s spelen een cruciale rol in de strijd tegen fraude en witwassen. Door vast te leggen wie er uiteindelijk achter een organisatie zit, wordt voorkomen dat bedrijven worden misbruikt voor het verhullen van illegale activiteiten of het financieren van terrorisme. Transparantie over UBO’s vergroot bovendien het vertrouwen in het zakenleven.
Stel dat een besloten vennootschap vier aandeelhouders heeft. Eén aandeelhouder bezit 30% van de aandelen en de drie anderen ieder 23,3%. De persoon met 30% is een UBO op basis van eigendom. Als de overige drie via stemafspraken gezamenlijk beslissingsmacht hebben, en hun gezamenlijke besluiten bepalend zijn voor de feitelijke zeggenschap, kunnen zij ook als UBO’s worden aangemerkt op basis van feitelijke zeggenschap.
Bij het bepalen van wie de UBO’s van een organisatie zijn, wordt niet alleen gekeken naar aandelen of stemrechten. Ook feitelijke zeggenschap, zoals het kunnen benoemen of ontslaan van bestuurders, kan ertoe leiden dat iemand als uiteindelijk belanghebbende wordt aangemerkt. Dit voorkomt dat personen die achter de schermen de touwtjes in handen hebben buiten beeld blijven.
Feitelijke zeggenschap betekent dat een natuurlijke persoon direct of indirect invloed kan uitoefenen op de beslissingen van een organisatie, zelfs als diegene geen formeel aandelenbelang heeft. Dit kan op verschillende manieren:
Een adviseur heeft zelf geen aandelen in een BV, maar door afspraken in de statuten bepaalt hij wie er bestuurder wordt en heeft hij doorslaggevende invloed bij strategische beslissingen. Deze adviseur kan worden aangemerkt als UBO op basis van feitelijke zeggenschap.
Het doel van de UBO-regels is transparantie. Zonder deze bepaling zouden personen die geen officieel eigendom hebben, maar wél de macht uitoefenen, buiten de registratie blijven. Door feitelijke zeggenschap mee te nemen, wordt altijd duidelijk wie de echte beslissers binnen een organisatie zijn.
De term uiteindelijk belanghebbende is de officiële Nederlandse vertaling van UBO (Ultimate Beneficial Owner). Het gaat altijd om een natuurlijke persoon die de feitelijke eigenaar is of de uiteindelijke zeggenschap heeft binnen een organisatie. De uiteindelijk belanghebbende wordt ook wel de uiteindelijke eigenaar genoemd, omdat deze persoon de controle heeft of een aanzienlijk eigendomsbelang bezit, bijvoorbeeld via aandelen of stemrecht.
Volgens de wet is een uiteindelijk belanghebbende iemand die:
Als er niemand is die aan deze criteria voldoet, worden de leden van het bestuur of de leiding van de organisatie als pseudo-UBO’s geregistreerd.
Het begrip uiteindelijk belanghebbende is niet beperkt tot besloten vennootschappen. Het geldt voor alle rechtspersonen en samenwerkingsverbanden die onder de Wwft vallen, zoals:
Bij overige rechtspersonen, zoals kerkgenootschappen, wordt de UBO meestal bepaald op basis van de bestuurders, leden of andere belanghebbenden, vooral wanneer er geen direct eigendomsbelang of feitelijke zeggenschap is.
Voor een vereniging wordt de UBO vastgesteld door te kijken naar de natuurlijke personen die feitelijk of wettelijk de zeggenschap hebben, zoals bestuursleden of leden met een doorslaggevend stemrecht.
Een vereniging van eigenaars (vve) hoeft de eigenaars doorgaans niet als UBO te registreren, omdat er meestal geen sprake is van een individueel belang van meer dan 25%.
Bij een maatschap worden de (pseudo-)UBO’s aangewezen op basis van de juridische structuur en de zeggenschapsverhoudingen tussen de maten.
Een stichting heeft geen aandeelhouders, maar wel een bestuur dat de volledige zeggenschap heeft over de middelen van de organisatie. Omdat er geen natuurlijke persoon is met een eigendomsbelang van 25% of meer, worden de bestuursleden als uiteindelijk belanghebbenden aangemerkt en ingeschreven in het UBO-register.
De Engelse term Ultimate Beneficial Owner (UBO) wordt internationaal gebruikt om de uiteindelijk belanghebbende van een organisatie aan te duiden. Het is de persoon die uiteindelijk profiteert van of zeggenschap heeft over een rechtspersoon, ongeacht of dit via aandelen, stemrechten of feitelijke zeggenschap gebeurt.
Omdat veel organisaties internationaal zaken doen, wordt in contracten, compliance-documenten en bij financiële instellingen vaak gesproken over de Ultimate Beneficial Owner. De Engelstalige term zorgt voor uniformiteit binnen de Europese Unie en sluit aan bij internationale anti-witwasregels (AML-regels).
Een Nederlandse BV heeft een buitenlandse aandeelhouder die op zijn beurt weer eigendom is van een holding in de Verenigde Staten. Uiteindelijk blijkt dat één natuurlijk persoon 40% van de aandelen bezit in de Amerikaanse holding. Deze persoon wordt in Nederland geregistreerd als Ultimate Beneficial Owner van de BV, omdat hij uiteindelijk een significant economisch belang heeft.
Het UBO-register is een openbaar register dat bij de Kamer van Koophandel wordt bijgehouden. Hierin staan de uiteindelijk belanghebbenden (UBO’s) van organisaties geregistreerd. Het doel van dit register is het vergroten van transparantie in het zakenleven en het tegengaan van misbruik van rechtspersonen voor witwassen, fraude en terrorismefinanciering. Bevoegde instanties kunnen UBO-gegevens opvragen uit het register voor controle en naleving.
Alle organisaties in Nederland die geen beursgenoteerde aandelen hebben, zijn verplicht om hun UBO’s in te schrijven. Dit geldt onder meer voor:
Ook een stichting administratiekantoor (STAK) moet UBO's inschrijven. Certificaathouders van een STAK worden vaak als UBO aangemerkt vanwege hun invloed op de eigendomsstructuur en transparantie.
Organisaties moeten de volgende UBO-gegevens opgeven en actueel houden:
Een deel van deze gegevens is openbaar toegankelijk, zodat derden kunnen nagaan wie er achter een organisatie zit. Gevoelige gegevens, zoals het BSN en woonadres, zijn alleen toegankelijk voor bevoegde instanties zoals banken, notarissen en de Belastingdienst.
Bij elke wijziging in het belang van een UBO moeten organisaties dit binnen 7 dagen doorgeven aan de Kamer van Koophandel. Zo blijft het register actueel en betrouwbaar. Zonder correcte registratie kunnen bedrijven geen nieuwe bankrekening openen of financiering aanvragen.
Een stichting in Nederland ontvangt in 2025 een nieuwe bestuurder die via statutaire afspraken feitelijk de zeggenschap heeft. De stichting is verplicht deze persoon als UBO in te schrijven in het UBO-register bij de KvK. Doet de organisatie dit niet, dan kan dit leiden tot sancties en blokkades bij banken of andere instellingen.
Bij het vaststellen van een UBO wordt niet alleen gekeken naar formeel eigendom of stemrechten, maar ook naar het economisch belang dat iemand in een organisatie heeft. Dit begrip speelt een centrale rol in het bepalen wie de uiteindelijk belanghebbende is.
Een persoon heeft een economisch belang als hij of zij daadwerkelijk profiteert van de winst, de uitkeringen of de waarde van de organisatie. Vaak gaat het om aandeelhouders met een kapitaalinbreng van 25% of meer. Maar ook iemand zonder aandelen kan een economisch belang hebben, bijvoorbeeld via winstafspraken of contractuele rechten.
Economisch belang kan op zichzelf voldoende zijn om iemand als UBO aan te merken. Maar ook feitelijke zeggenschap zonder aandelen kan leiden tot dezelfde conclusie. Daarom wordt bij de identificatie van UBO’s altijd een brede toets gedaan: wie profiteert er financieel én wie heeft de macht binnen de organisatie?
Een investeerder brengt in 2025 kapitaal in een BV in en ontvangt in ruil daarvoor 30% van de winstrechten, maar geen aandelen met stemrecht. Deze persoon heeft geen formele bestuursmacht, maar door zijn financiële belang wordt hij als UBO geregistreerd vanwege zijn significante economisch belang.
Door ook economisch belang mee te nemen, wordt voorkomen dat personen met grote financiële voordelen buiten beeld blijven. Zo blijft het UBO-register een effectief middel tegen misbruik van organisaties voor witwassen of fraude.
Elke organisatie in Nederland die niet beursgenoteerd is, is verplicht haar UBO’s in te schrijven in het UBO-register bij de Kamer van Koophandel. Het is daarbij belangrijk dat de organisatie de juiste stappen volgt tijdens het inschrijfproces. Dit geldt zowel voor nieuwe ondernemingen als voor bestaande organisaties.
Het inschrijven van uiteindelijk belanghebbenden gebeurt door het indienen van een formulier bij de KvK. Daarbij moeten de organisatie en haar bestuurders de relevante UBO-gegevens aanleveren. Organisaties zijn verplicht een UBO-verklaring te stellen om de gegevens officieel vast te leggen. Deze gegevens worden vervolgens opgenomen in het UBO-register.
De procedure bestaat uit de volgende stappen:
De registratie stopt niet bij de eerste inschrijving. Organisaties zijn verplicht om wijzigingen in de UBO-gegevens binnen 7 dagen door te geven aan de KvK. Denk aan veranderingen in aandelenverhoudingen, het toetreden of uittreden van aandeelhouders of wijzigingen in feitelijke zeggenschap.
Als een organisatie haar UBO’s niet correct inschrijft, kan dit grote gevolgen hebben:
Een BV krijgt in 2025 een nieuwe aandeelhouder die 30% van de aandelen overneemt. De organisatie moet deze wijziging binnen 7 dagen doorgeven aan de Kamer van Koophandel, zodat de nieuwe aandeelhouder als UBO wordt geregistreerd. Wordt dit niet gedaan, dan kan de bank de zakelijke rekening blokkeren totdat de inschrijving correct is verwerkt.
De regels rondom UBO’s komen niet alleen uit Nederland, maar zijn onderdeel van Europese wetgeving. De Europese Unie heeft met de vierde en vijfde anti-witwasrichtlijn bepaald dat alle lidstaten een eigen UBO-register moeten bijhouden. Deze regels gelden niet alleen voor bedrijven, maar ook voor een trust en soortgelijke juridische constructies. Zo wordt in heel Europa vastgelegd wie de uiteindelijk belanghebbenden (Ultimate Beneficial Owners) zijn van organisaties. Een trust en soortgelijke juridische constructies zijn verplicht hun UBO's te registreren.
Het doel van deze richtlijnen is het vergroten van transparantie in het bedrijfsleven en het tegengaan van witwassen, fraude en terrorismefinanciering. Door in elk EU-land te registreren wie de UBO’s zijn, wordt het veel moeilijker om eigendomsstructuren te verhullen of crimineel geld via bedrijven te laten circuleren.
Hoewel de basisregels voor alle lidstaten hetzelfde zijn, heeft elk land een eigen UBO-register. Er zijn verschillen in hoe openbaar de gegevens zijn en welke instanties toegang hebben. In sommige landen zijn delen van de UBO-gegevens publiek in te zien, terwijl in andere landen de toegang is beperkt tot bevoegde autoriteiten en financiële instellingen.
Een Nederlandse ondernemer richt in België een vennootschap op. Omdat de onderneming daar gevestigd is, moet de UBO worden geregistreerd in het Belgische UBO-register. Tegelijkertijd geldt voor de Nederlandse BV de verplichting om de UBO’s bij de Kamer van Koophandel in te schrijven. Zo zorgt de Europese Unie voor een uniform stelsel dat grensoverschrijdend toezicht mogelijk maakt.
De term Ultimate Beneficial wordt vaak gebruikt als verkorte aanduiding van Ultimate Beneficial Owner (UBO). Hoewel in Nederland meestal wordt gesproken over de uiteindelijk belanghebbende, wordt in internationale documentatie en compliance-trajecten vaak de Engelstalige term gebruikt. Dit zorgt voor eenduidigheid in grensoverschrijdende transacties en internationale regelgeving.
Voor organisaties die internationaal actief zijn, is het belangrijk beide begrippen te kennen en correct te gebruiken. In contracten, due diligence-documenten en compliance-rapportages zal vrijwel altijd de term Ultimate Beneficial of UBO worden gebruikt. Dit geeft duidelijkheid en voorkomt interpretatieverschillen tussen landen.
Een Nederlandse BV vraagt financiering aan bij een Duitse bank. In de documentatie vraagt de bank niet om de “uiteindelijk belanghebbende”, maar om de Ultimate Beneficial Owner. De organisatie moet dan dezelfde gegevens aanleveren als bij de inschrijving in het Nederlandse UBO-register, alleen onder de internationale term.
Bij het inschrijven van een uiteindelijk belanghebbende (UBO) in het UBO-register moeten organisaties specifieke UBO-gegevens aanleveren. Deze registratie is bedoeld om duidelijkheid te scheppen over wie er daadwerkelijk zeggenschap of een economisch belang heeft binnen een organisatie. De organisatie is verantwoordelijk voor het correct en tijdig aanleveren van de UBO-gegevens.
De volgende UBO-gegevens moeten worden opgegeven bij de Kamer van Koophandel:
Een deel van de gegevens is openbaar toegankelijk, zodat derden kunnen nagaan wie de UBO’s van een organisatie zijn. Andere gegevens, zoals het BSN en het exacte woonadres, zijn alleen inzichtelijk voor bevoegde instanties. Denk aan:
De registratie van UBO-gegevens balanceert tussen het beschermen van privacy en het vergroten van transparantie. Voor het publiek is slechts een beperkte set gegevens zichtbaar, terwijl de volledige gegevens beschikbaar zijn voor partijen die een wettelijke controletaak hebben.
Een BV schrijft in 2025 een nieuwe aandeelhouder in die 40% van de aandelen overneemt. De organisatie levert alle vereiste UBO-gegevens aan bij de Kamer van Koophandel. Voor het publiek zijn alleen de naam en de omvangscategorie van het belang zichtbaar, terwijl banken en de Belastingdienst ook toegang hebben tot het volledige woonadres en geboortedatum.
Een UBO bij de Kamer van Koophandel is een uiteindelijk belanghebbende van een organisatie. Dit is een natuurlijk persoon die 25% of meer aandelen, stemrechten of feitelijke zeggenschap heeft, of die een significant economisch belang bezit.
Alle organisaties met niet-beursgenoteerde aandelen, zoals BV’s, stichtingen, verenigingen, coöperaties, VOF’s en maatschappen, moeten hun UBO’s inschrijven in het UBO-register.
Als er geen natuurlijk persoon kan worden aangewezen als uiteindelijk belanghebbende, dan worden de hoger leidinggevenden of bestuurders ingeschreven als pseudo-UBO’s. Dit waarborgt dat er altijd een natuurlijke persoon geregistreerd staat.
Nieuwe organisaties moeten bij oprichting direct hun UBO-gegevens inschrijven. Wijzigingen, zoals een nieuwe aandeelhouder of een wijziging in stemrechten, moeten binnen 7 dagen worden doorgegeven aan de KvK.
Nee, niet altijd. Ook iemand zonder aandelen kan UBO zijn, bijvoorbeeld door contractuele afspraken die leiden tot feitelijke zeggenschap of door een groot economisch belang.
Organisaties die hun UBO’s niet inschrijven, riskeren boetes en kunnen problemen krijgen bij banken, notarissen en financiële instellingen. Zonder een correcte registratie kan een organisatie vaak geen nieuwe financiering of bankrekening openen.
Het doel van het register is transparantie: inzicht geven in wie er werkelijk achter een organisatie zit. Dit helpt bij het bestrijden van witwassen, fraude en terrorismefinanciering.
Hoewel de huidige regels rond het UBO-register in 2025 al streng zijn, wordt er binnen de Europese Unie gewerkt aan verdere aanscherpingen. Het doel is om de registratie van uiteindelijk belanghebbenden nog betrouwbaarder te maken en misbruik van rechtspersonen verder terug te dringen.
Een belangrijke verandering vanaf 2026 is dat er waarschijnlijk uitgebreidere registratie-eisen gaan gelden voor trusts en vergelijkbare juridische constructies. Deze structuren worden vaak gebruikt om eigendom te verhullen. Door ook hier extra transparantie te eisen, wordt voorkomen dat UBO’s buiten beeld blijven.
Op dit moment heeft elk EU-land een eigen UBO-register met soms verschillende regels en toegangsrechten. In 2026 wordt gewerkt aan een uniformer systeem, zodat het eenvoudiger wordt om UBO-gegevens uit te wisselen tussen landen. Dit is vooral belangrijk voor internationale ondernemingen.
Er wordt gesproken over een uitbreiding van de verplichte UBO-gegevens die organisaties moeten registreren. Dit kan gaan om aanvullende informatie over stemafspraken, contractuele rechten en andere vormen van feitelijke zeggenschap.
Voor ondernemers betekent dit dat zij nog zorgvuldiger moeten omgaan met het vastleggen van zeggenschap en eigendom. Het niet volledig of niet tijdig registreren van de juiste UBO-gegevens kan vanaf 2026 leiden tot hogere boetes en beperkingen bij bank- en financieringsdiensten.
Het registreren van UBO’s is in 2025 niet langer een keuze maar een wettelijke verplichting. Een UBO (uiteindelijk belanghebbende / Ultimate Beneficial Owner) is de natuurlijke persoon die via eigendom, economisch belang of feitelijke zeggenschap de uiteindelijke controle heeft over een organisatie.
Alle organisaties met niet-beursgenoteerde aandelen zijn verplicht om hun UBO’s in te schrijven in het UBO-register bij de Kamer van Koophandel. Ook moeten wijzigingen in de UBO-gegevens binnen 7 dagen worden doorgegeven. Banken, notarissen en andere instellingen controleren streng, en zonder correcte registratie loop je het risico op boetes of blokkades bij financiering.
Met de verwachte aanscherpingen in 2026 wordt transparantie nog belangrijker. Door nu te zorgen dat je UBO-registratie klopt, voorkom je juridische problemen en zorg je dat jouw organisatie zonder obstakels zaken kan doen.
👉 Wil je zeker weten dat jouw UBO’s correct zijn ingeschreven en dat je voldoet aan alle regels? Plan dan direct een gratis checkgesprek via Belastingscan.nl en voorkom fouten die je later duur komen te staan.